Wat is het typische antwoord dat je krijgt wanneer je iemand op straat vraagt "Ben jij een goed persoon?": Het typische antwoord is "Ja". Zijn we hiermee ook wijzer geworden? Eigenlijk niet.

Een andere vraag, die hier sterk mee samenhangt is de vraag: "Bestaat God?" Een typisch antwoord hierop is "We weten het niet." Maar is dat wel echt zo?

Beide vragen hebben namelijk implicaties, morele implicaties, en zoals we zullen zien zijn het de knagende kwesties achter deze vragen, die maken dat we ze liever niet eerlijk beantwoorden.

Dus, bestaat God?

Kort door de bocht kun je hier op 3 manieren op antwoorden:

• Ja, God bestaat!
• Nee, God bestaat niet
• Ik weet het niet

Welk antwoord kies jij?

Ben je zeker van je gekozen antwoord, of zou je je kunnen vergissen? Ben je echt eerlijk?

Het is namelijk zo dat in ons binnenste, wij allen besef hebben van Gods bestaan. Het is soms alsof we die kennis onder water willen houden als een ballon, we WETEN het, maar we willen het liever ontkennen? Maar waarom dan? Dat brengt ons bij de tweede vraag...

Ben jij een goed persoon?

Als iemand je zoiets vraagt, wat gaat er dan door je heen? De gemiddelde mens, trots als die kan zijn, zal met een strak gezicht beweren dat hij een zeer eervol leven leidt, en toch maar zeer weinig kwaad doet, een beetje vergelijkbaar met de "Hoe gaat het? - Ca va! ", zolang we onder de oppervlakte niks beroeren, is (of lijkt) alles prima!

En als meneer de rechter die vraag zou stellen, en je tevens (omdat je toch niks te verbergen hebt) zal onderwerpen aan een grondige leugendetectortest, en per toeval enkele jaren terug ook tal van verborgen camera's in je huis blijkt te hebben geinstalleerd. Kun je de bewering dan met hetzelfde vertrouwen maken?

De waarheid is, dat ieder mens fouten maakt. Fouten die ook vaak niet goed te praten zijn. Zoals een politieagent of rechter ontzag afdwingt, zo werkt het ook met God. Gods wet staat in onze harten geschreven.  Misschien herinner je je de 10 geboden nog:

• Heb je wel eens gelogen? Hoe noemt men iemand die liegt?
• Heb je wel eens iets gestolen? (een snoepje van je ouders?) Hoe noemt men iemand die steelt?
• Heb je wel eens iemand gehaat? Dit vergelijkt Jezus met iemand in je hart vermoorden...
• Heb je wel eens met foute verlangens gekeken naar het andere geslacht? Dit vergelijkt Jezus met overspel in je hart...
• Heb je de Naam van God altijd met eerbied behandeld (zoals je die van je ouders met eerbied behandelt? Of gebruik je Hem soms als scheldwoord?!

Er is GEEN mens op aarde, die eerlijk naar deze lijst kan kijken en beweren onschuldig te zijn.

In de Bijbel (de Romeinen brief) staat "En zo wordt ELKE mond gestopt, en staat heel de wereld doemwaardig tegenover God." Geen excuses, gewoon schuldig.

God en moraliteit

Voor ieder mens op aarde zijn bovenstaande gedragingen "slecht". Natuurlijk zijn er mensen die liegen tegen hun vijanden, maar niet tegen hun vrienden. Tegelijkertijd zijn er mensen die zo vaak voor "slecht" hebben gekozen, dat hun innerlijke kompas zo goed als stuk is. In feite is deze absolute moraliteit die bestaat een heel sterk bewijs voor Gods bestaan.

Als God niet bestaat, dan is er uiteindelijk NIEMAND die ECHT mag besluiten wat GOED en KWAAD is. Dan is die definitie volledig VRIJ te kiezen, zelfs voor ieder mens afzonderlijk (omdat niemand echt verplicht is naar anderen te luisteren). Het betekent dat ECHTE "atheïsten" niet objectief en consistent KUNNEN zeggen dat Hitler de Joden fout heeft behandeld. Diezelfde mensen zouden in koele bloede hun eigen vrienden kunnen omleggen, als dat ze een betere Iphone (en dus "evolutionair" voordeel) zou opleveren. Er is vrijwel niemand die zo redeneert, en toch is dit precies waar objectieve, rationele "goddeloosheid" toe MAG leiden. Gestoord!

Mensen die beweren dat God niet bestaat redeneren doorgaans zeer inconsistent, omdat ze niet volledig afstand willen doen van de morele wet die God in hun hart heeft geplaatst, maar toch ook verlangen naar de "vrijheid" om God en gebod te negeren(, hetgeen NOOIT leidt naar meer vrijheid).

Dus, bestaat God?

In het licht van bovenstaande gedachtes, wordt het duidelijk waarom de vraag "Bestaat God?" zo mijdend wordt beantwoord. Namelijk: We weten dat Hij bestaat, maar tegelijkertijd is het een behoorlijk verontrustende gedachte.

Waarom is die gedachte verontrustend? Is God geen God van liefde en oneindige tolerantie? We zullen het simpel proberen illustreren

De rechtvaardige rechter

Rechters spreken recht. Ze houden zich aan de wet, zijn eerlijk en rechtvaardig. God is de rechter van het universum en in die zin de ware DEFINITIE van wat recht is.

Stel je eens een aardse rechtzaak voor: Iemand is op heterdaad betrapt bij het door dronkenschap doodrijden van een hele klas schoolkindertjes (beetje heftig voorbeeld natuurlijk). Dat klinkt behoorlijk schuldig. MAAR: de persoon in kwestie had een echte baaldag gehad, hij heeft geen geld om schadeclaims te betalen, en heeft heel veel spijt van wat hij heeft gedaan. Wat moet de rechter dan doen? .....

Rechtspreken natuurlijk! Als een rechter de wet niet handhaaft, dan is de rechter ZELF een crimineel (omkoopbaar, etc..). Natuurlijk kan de rechter medelijden hebben met de misdadiger, maar er zal toch echt iemand moeten boeten voor wat er is gebeurd.

In diezelfde situatie zat God eigenlijk ook: Als rechter van de wereld en grondlegger van "goed" en "kwaad", moest Hij het meest verheven voorbeeld van rechtspraak zijn. Helaas betekent dat ook, dat niets, maar dan ook NIETS door de vingers mag worden gezien, anders zou God een omkoopbare, hypocriete rechter zijn.

Niemand kan dus de hemel verdienen, iedereen verdient de hel...

Gelukkig is dit niet waar het verhaal eindigde!

Hoe Gods ultieme plan in Jezus zijn voltooiing zag