Ik krijg als Christen soms de vraag: “Wil je zeggen dat ALLEEN het Christendom het juist heeft?” of “Is niet ieder geloof een middel om tot God te komen?”

De vraag is op zich heel terecht. Is er een goede reden om Christendom van de rest te onderscheiden als ENIGE WARE Godsdienst? Het simpele antwoord hierop is: Ja. Het iets langere antwoord? Dat volgt hieronder.

Jodendom en Christendom

Om bij het begin te beginnen is het belangrijk om te vermelden dat het Christelijk geloof niet zomaar is ontstaan; het vloeide voort uit het Jodendom, dat de Messias (verlosser of redder, in het Grieks "Christus") verwachtte. Dit betekent dat voor een groot deel Joden en Christenen hetzelfde geloven, namelijk:

• Dat God de aarde minder dan 10.000 jaar geleden heeft geschapen
• Dat de mens gezondigd heeft, en door zijn zonde in moeizame relatie staat met God
• Dat de wereld een stuk minder prachtig is dan God haar maakte, omdat er, door de zonde van de mens, dood en verderf in de wereld is gekomen.
• Dat God een Messias, een Verlosser zou sturen die de mensheid en aarde weer gaat herstellen

De Joden vandaag de dag worden in strikt gareel gehouden door hun leraren, hun Rabbi’s. Overwegen of Jezus toch de Messias was is uit den boze. Echter, de Joden erkennen de profetieën uit het Oude Testament, omdat het immers hun Joodse profeten waren die ze opschreven.

In de boekrol van de Joodse profeet Jesaja, wordt hoofdstuk 53 ook wel “het verboden hoofdstuk” genoemd onder Joden. Hier is een goede reden voor, omdat wanneer je dit leest, je de voorspelling over Jezus’ lijden en opoffering voor ons niet kan ontgaan. Er zijn veel hedendaagse Joden die zelf op zoek gaan naar de betekenis van de profetieën, en vaker wel dan niet bij Jezus uitkomen, en Christen worden.

Ben jij bereid om vriendschappen, familie, je rijkdom, etc. op te geven voor die waarheid, voor God? Soms is dat de prijs die sommigen van ons moeten betalen? Natuurlijk staan die dingen in geen verhouding met de vergeving en bevrijding van AL je zonden en ziekten, een eeuwig leven met God en een grote familie van mede-Christenen die elkaar liefhebben!

Andere religies: Gods weegschaal?

Dit is het punt waarop het Christendom zich van ALLE andere geloven op aarde onderscheidt. Het is namelijk zo dat vrijwel alle mensen die geloven in “iets” of in God, hun best doen om waardig te leven. Hoewel er nuances zijn, doen ze hun best om eerlijk te zijn, lief te hebben en te vergeven, en veroordelen ze slechte daden.

Alle religies hopen dat er:

• Ofwel GEEN God is, die ons zal straffen voor onze zonden. (bijvoorbeeld Atheïsme en sommige vage oosterse religies)
• Ofwel een God is, die een redelijke, menselijke beoordeling zal geven van of iemand goed genoeg is. (doorgaans betekent “goed genoeg” de persoon zelf)

In feite WETEN alle mensen dat geen van deze beide statements volledig waar is. Gods bestaan ontkennen, om zo te ontlopen aan een oordeel werkt alleen tijdelijk (namelijk, tot het oordeel…). Sommige Moslims proberen hun hele leven hun uiterste best te doen om zich aan alle 5 de pilaren te houden, maar zekerheid over “goed genoeg” hebben ze niet. Anderen proberen het niet eens serieus, of beweren dat God alleen je intenties zal beoordelen, en nooit je daden.

Het is natuurlijk goed om allemaal goede dingen te doen. De vraag is echter, of dit redelijkerwijs goed genoeg is. Mensen zeggen van zichzelf “Ik ben een redelijk goede mens.” Maar als je doorvraagt, blijkt dat er ook altijd wel mindere kantjes zijn. En als God al een weegschaal heeft, wie bepaalt dan hoeveel goed en kwaad weegt? Weegt moord een baksteen? Is overspel dan een veertje? Is mensen helpen een paar gram? Kan ik de balans houden door iedere dag te liegen EN te helpen? Natuurlijk kun je een beeld van God hebben die dat alles OK vindt, maar houd je jezelf dan niet voor de gek?

De bijbel leert ons dat God een verheven wezen is, en “goed genoeg”, of een 8 op 10 hoort niet bij perfectie. Perfectie vereist een 10 op 10, IEDERE KEER. Als God de lat lager zou leggen, zou dat afbreuk doen aan Zijn eigen Goddelijkheid. Een rechter die “iets door de vingers ziet” is immers OOK corrupt en onwaardig.

Christendom onderscheidt zich hierin, dat de Christen simpelweg TOEGEEFT dat hij/zij niet goed genoeg is om ook maar iets van God te kunnen verdienen, op grond van zijn eigen prestaties. We KUNNEN de hemel niet verdienen, en ieder hart WEET dat. Maar het vraagt nederigheid, afleggen van trots, en eerlijke zelfreflectie om dat toe te geven, en dat is pijnlijk.

Het goede nieuws is dat God niet alleen perfectie eist, maar ook perfect liefheeft. Door Zijn Zoon Jezus op aarde te laten lijden aan het kruis, heeft Hij de straf die ons toebehoorde, zelf gedragen (zoals in Jesaja 53 staat). ALLEEN door geloof in het offer van Jezus, kunnen wij aanspraak maken op perfectie, in de vorm van VOLLEDIGE vergeving van God en acceptatie als Zijn geliefde kinderen.

God heeft NOOIT gewild dat wij ten onder zouden gaan aan onze zonden en tekortkomingen, net zo min als een Vader dat wil voor zijn kinderen.

Boeddha

Boeddhisme is gecentreerd rond de persoon van Boeddha. Vaak wordt beweerd dat deze de wijsheid (of een groot deel ervan) in pacht had. Hijzelf dacht daar echter heel anders over. Hij heeft zelf geprofeteerd (zoals de Joodse profeten) dat Jezus zou komen, de hoogste koning die de mensen zal verlossen van hun zonden.

Deze profetie is zo indrukwekkend voor Boeddhisten, dat China het verboden heeft aan zendelingen om dit te delen met mensen.

Islam, een logisch vervolg op de Bijbel of niet ...?

Moslims beroepen zich vaak op de overeenkomsten met de Joden en de Christenen, en stellen dan vaak dat de Koran (of Qur’an) de laatste, en dus beste, openbaring van God (of Allah) is. Kunnen Christendom en Islam beide tegelijk juist zijn, of niet?

Er valt zeer veel te zeggen over de overeenkomsten en verschillen tussen Islam en Christendom, maar om het op deze pagina kort te houden beperken we ons tot een belangrijke vraag: ligt Islam in de verwachte openbaring van God?

Het Oude Testament beschrijft God die de wereld schept en een volk uitkiest om Zijn voorbeeld te zijn (de kinderen van Abraham, de Israëlieten). Aan hen openbaart God Zijn wet (de wet van Mozes), die naar het leven leidt voor wie hem houden. Een wet die zegt goed te doen aan andere mensen, en geen kwaad. Het verhaal toont door de eeuwen heen dat Israël keer op keer faalt en in tegenspoed en vervolging terugkeert naar God.

Door het gehele Oude Testament worden beloften over een komende Messias gedaan, die voor eeuwig zal heersen, het volk zal bevrijden, en alle zaken zal voltooien. In totaal zijn er meer dan 100 profetische teksten te vinden in het Oude Testament, waarvan een behoorlijk aantal zeer specifiek (zoals het hierboven genoemde stuk uit Jesaja 53). Het was dus duidelijk dat er een vervolg zou komen…

Dan komt 2000 jaar geleden Jezus op aarde. Hij vervult in Zijn leven alle profetieën over zijn komst, legt door Zijn onderwijs uit dat God een Vader voor ons wil zijn, en verkondigt dat Hij Gods Zoon is, die voor de zonde van de wereld zal sterven en weer opstaan. Vrijwel alles wat Hij zou doen, lag al vast vóór Zijn geboorte op aarde, in de belofte van de Geschriften (de Bijbel). Hij werpt nieuw licht op de wet, namelijk dat God genade schenkt en vergeeft wie tekort schieten en op Hem vertrouwt, maar dat de wet wel standhoudt. Jezus onderwijst ook dat geweld en dwang geen wegen van God zijn, maar eerder zelfopofferende liefde. Tenslotte belooft Jezus de Heillige Geest, die kort na Zijn hemelvaart is uitgestort op de gelovigen, en hen sterkt met de kracht van God om wonderen te doen.

Dus de profetieën over de Messias en de manier van omgang met anderen is consistent tussen de Joodse Thora en het Nieuwe Testament. Een derde overeenkomst is de universele leer over offers voor vergeving van zonden. In het Oude Testament vereiste God dierlijke slachtoffers om de schuld van mensen teniet te doen. Toen Abraham 2000 jaar vóór Jezus voor God zijn zoon Isaäk moest offeren, voorzag God een lam in de plaats! Mozes moest bloed van een lam aan de deurposten smeren ter bescherming. Ook in de wet van Mozes dienen de dierenoffers om verzoening en vergeving tegenover God te bewerken. In het Nieuwe Testament ontdekken we dat Jezus het ware “Lam van God is, dat de zonde van de wereld wegneemt”. De oude symboliek van dierenoffers blijkt een toekomstig beeld te zijn van Jezus, die de werkelijke betekenis van de offers is. De krachtige symboliek tussen Oude en Nieuwe Testament hierin (zoals onder andere tussen de voorschriften van het Joodse Pesach-feest en de laatste week van Jezus voor Zijn Kruisiging) is een sterke getuige van de waarheid: dat Jezus het voornaamste en laatste offer van God was, waarmee “alles is volbracht”.

Het is tegen het licht van deze boodschap dat de Islam een vreemd vervolg vormt op de Christelijke leer. De absolute kern van het Christelijk geloof, zoals bevestigt door de Joodse Schriften, is dat Jezus 1) de Goddelijke Zoon van God is, die 2) (bewust) stierf voor onze zonden en 3) opstond uit de dood. Alle 3 deze vereisten voor redding worden door de Islam stellig ontkent.

Op meerdere plaatsen in de Koran stelt deze dat de heilige schriften van de Joden en Christenen geldig zijn en dus goed bewaard zijn gebleven tot in de 7^e eeuw na Christus. Ook Mohammed zelf getuigt hiervan wanneer hem dit gevraagd werd in de Hadith, de overleveringen. Dit feit leidt evenwel tot een vernietigende conclusie: Aangezien de Islam beweert dat

• de Koran het onvervalste en perfect zuivere woord van Allah is, rechtstreeks uit de hemel verkregen, en
• niemand de woorden van Allah (waaronder de Bijbel) kan verdraaien (aldus de Koran), en er dus geen vervalsing KAN plaatsvinden
• en de Koran de Bijbel tegenspreekt (over onder andere Jezus)

kan de enige goed passende conclusie maar zijn, dat de Koran NIET geïnspireerd is door God. (Zeker niet in de mate waarin de Islam dat beweert, namelijk foutloos). Een heldere Engelstalige video die de verzen uit de Koran aanhaalt hierover is gemaakt door David Wood (die nog veel materiaal op Youtube heeft).

Ook de offersymboliek die het Jodendom en Christendom zo sterk verbindt is volledig verdwenen in de Islam. De Islam negeert het grootse offer van God, Jezus, en gaat simpelweg terug op het slachten van dieren, maar niet eens zoals bij de Joden, waartegen God heel duidelijk had gezegd hoe het precies moest, en waar, namelijk ALLEEN in de centrale plaats van aanbidding van de Joden (eerst de tabernakel, later de tempel in Jeruzalem). Ook lossen de slachtoffers in de Islam het zondeprobleem blijkbaar niet op, omdat de Moslim nog vele andere taken te verrichten heeft in zijn leven om Allah te behagen, waarvan geen enkele enige garantie op redding biedt...

Daar komt bij dat ook de morele verhaallijn scherpe draaien neemt bij de Islam, en zeker geen geheel vormt met het voorgaande. Waar in het Christendom voor ongelovigen moest worden gebeden dat ze gered zouden worden, verkondigt de Koran dat alle ongelovigen gedood moeten worden, zelfs Joden en Christenen (aldus de laatst geopenbaarde Soera van Mohammed, Soera 9, "At Tawba", o.a. aya 5). Ook de overleveringen (Hadith) van het leven van Mohammed tonen dat deze met grote wreedheden instemde (zoals de nachtelijke executie van een zogende vrouw) en niks hoger achtte dan te sterven in een geweldadige “heilige” oorlog, waar hijzelf maarliefst meer dan 60 veldslagen in ondernam binnen 10 jaar tijd. Het zelf lezen van de Hadith (Sahih al-Bukhari, Sahih Muslim, etc.) en de Sirat zoals Ibn Hisham vastlegde werkt verhelderend om te doorzien wie Mohammed werkelijk was. 

Tenslotte openbaart Allah zich niet als een liefdevolle Vader. Hij ontkent stellig dat hij een vader zou zijn! Hij is een afstandelijk, willekeurig en een genadeloos god (als hij dat wil), die mensen streng test en ze dan (met plezier) vernietigt. Als we dan ook ontdekken dat de eerste “openbaring” die Mohammed kreeg, er een van grote angst en kwelling was, waarna hij weken worstelde met gedachten van zelfmoord, lijkt het niet te ver gezocht dat Allah zeker niet dezelfde liefdevolle God van de Bijbel is.

Het Nieuwe Testament waarschuwt ons dat de satan (duivel), de slechte tegenstander van God en zijn schepping, zich voordoet als een engel van het licht. Hij is sinds het begin een meester in misleiding en vernietiging. In lijn hiermee is het niet raar als een “goddelijke openbaring” achteraf blijkt te leiden tot grootse onderdrukking, mishandeling en vernietiging van mensenlevens (zeker vrouwen en kindsoldaten), zoals we zien in veel Islamitische landen.

 

Dwalingen

In Jezus’ tijd waren er de Farizeeërs, Joodse religieuze leiders die veel extra regeltjes hadden bijverzonnen om de mensen te onderdrukken en tegelijk zichzelf beter voor te stellen dan alle anderen. Dit waren zelfvoldane, trotse mensen die niet echt hielden van God, maar vooral van aandacht. Ze ergerden zich bijna dood aan Jezus, omdat Jezus zonder schijnvertoon was; Hij was ECHT.

Op een gegeven moment beklaagt Jezus zich tegen deze religieuze leiders, en Hij zegt: “door jullie tradities en regels van mensen hebben jullie het Woord van God krachteloos gemaakt!” (Markus 7:13) Blijkbaar is het mogelijk om Gods kracht kwijt te spelen! Hoe dan? Door woorden van God te verdraaien, zodat ze dingen zeggen die ze niet zeggen. Paulus noemt het evangelie een kracht van God tot redding! Is het mogelijk om het spoor bijster te raken, en hoe blijf je dan op koers?

Voor we verder gaan over hoe je het spoor bijster kan raken, moeten we eerst snappen hoe je de juiste koers/overtuiging kunt vasthouden. Om op de juiste koers te blijven heb je de volgende zaken nodig:

• Gods woord, de Bijbel
• De Heilige Geest, om tot je hart te spreken
• Andere Christenen
• Nederigheid
• Geen angst voor vervolging

Het evangelie van Johannes opent met een symboliek van Jezus als het Woord van God. De beste manier om dus dicht bij Jezus en God te blijven, is om voldoende in Zijn Woord, de Bijbel te lezen. Dit lezen moet natuurlijk vergezeld zijn van een verlangen om Hem te leren kennen, zodat Zijn Geest, die ook “De Geest van de Waarheid” wordt genoemd, je kan leiden. Daarnaast is het belangrijk om onze ideeën toetsbaar te houden voor mede-christenen. Wanneer anderen met gezond redeneren of een aantal duidelijk gekaderde Bijbelteksten je standpunten betwisten, is het wijs en verstandig dingen te heroverwegen. Tenslotte kan dit alles niet slagen wanneer we geen nederig hart hebben. Nederigheid wil niet zeggen “altijd maar ja-knikken”. Nederigheid is bereid zijn echt te luisteren naar God en mensen, en corrigeerbaar zijn. Diezelfde nederigheid naar God toe maakt ook dat we onze overtuigingen niet loslaten, ook als dat onze dood zou betekenen.

Met deze zaken in het achterhoofd, is het niet zo vreemd om te zien hoe groepen soms ontsporen? Een charismatisch leider die mensen zonder enige kritiek mee op sleeptouw neemt, een kerkgemeenschap die zelden of nooit de Bijbel bestudeert of een hoogmoedig persoon die weigert naar de inferieure meningen van anderen te luisteren, het zijn alledrie voorbeelden die zeer waarschijnlijk zullen leiden tot dwaling. Belangrijk is om nooit te vergeten dat afgedwaalde mensen hier zelf deel aan hebben, en dat het niet Gods schuld is, als mensen weigeren naar Hem te luisteren. Helaas gebeurt het soms ook onder Christenen dat mensen afdwalen, of zelfs nooit hebben begrepen wat een Christen is. Voor deze mensen is de term “naam-christen” uitgevonden, iemand die beweert christen te zijn, maar het helemaal niet is. Moslims in Arabische landen geloven bijvoorbeeld dat alle Amerikaanse Hollywoodsterren echte Christenen zijn, wat natuurlijk volstrekt belachelijk is, maar de naam van Christus wel in een zeer onguur daglicht zet, en zo is het ook niet zelden voor menig "ja, ik ben katholiek, want ik ben ooit als baby gedoopt"…

Als we kijken naar het ontstaan en de geschiedenis van de Katholieke kerk, zien we zeer herkenbare zaken. De eerste 3 eeuwen gedijde het Christendom fantastisch, zelfs onder de extreme vervolgingen door de keizers: terwijl de martelaren als fakkels verbrand werden, kwam het overal in het Romeinse rijk men massaal tot geloof in Jezus. Toen keizer Constantijn zich “bekeerde” ontstond de Katholieke kerk. Om andere religies niet teveel te beledigen werden er allerlei heidense symbolieken aan toegevoegd, zodat iedereen zich “thuis” zou voelen in het nieuwe staatsgeloof. Zonder de Bijbel als hoogste richtlijn, werd de Katholieke kerk door de eeuwen heen gaandeweg een bolwerk van tradities, waarbij Pausen regelmatig op hun beslissingen terugkwamen, of andere Goddeloze wetten invoerden. Toen aan het einde van de middeleeuwen Maarten Luther zijn 95 stellingen op de kerkdeur timmerde, was er nog maar weinig zuivere Godsdienst in de Katholieke kerk. De kerk verdiende geld aan aflaten, waarmee mensen zichzelf uit de hel zouden kunnen kopen, werden oude relikwieën vereerd, zoniet aanbeden en nog vele andere kwalijke zaken. Wat was er misgegaan? Wat was er NIET misgegaan? De Bijbel werd in Luther’s tijd al eeuwen niet meer gelezen door de gewone gelovige, die immers geen Latijn beheerste. De priesters en leiders die dat wel konden, genoten ofwel van hun hoge posities, of durfden uit (terechte) vrees voor vervolging (vanuit de kerk zelf!) de waarheid niet te verkondigen. Bovendien werden pauselijke beslissingen veel hoger geacht dat het Woord van God.

De meest kwalijke huidige dwalingen van de Katholieke kerk zijn waarschijnlijk de Maria-verafgoding en het celibaat, waarbij Maria als moeder in autoriteit boven Gods Zoon wordt geplaatst, wordt aanbeden (als hedendaagse afgod), en tot wie wordt gebeden (men behoort alleen tot God te bidden). Als je bekend bent met hoe God denkt over afgoden hebben, is dit een zeer kwalijk toestand. Het celibaat, de gedwongen ongetrouwde status van priesters, is vermoedelijk een van de grootste aanstichter van kindermisbruik in de kerk geweest in de recente tijd. Het is natuurlijk niet goed te praten dat priesters zich aan kinderen hebben vergrepen, maar de Bijbel onderwijst duidelijk dat het goed is dat iedere man zijn eigen vrouw, en iedere vrouw haar eigen man heeft, om problemen met onderdrukte verlangens te voorkomen. De dwaasheid van de opgelegde tradities in de Katholieke kerk heeft veel schade veroorzaakt, en het had niet gehoeven.

Hoewel het duidelijk is dat de Katholieke kerk grootse dwalingen heeft, zeg ik daarmee niet dat er geen Christenen, echte gelovigen, in die geloofsgemeenschappen zitten. Maar de vraag is hoeveel, omdat de boodschap van Jezus' verlossend werk soms behoorlijk ondergesneeuwd raakt door alle heidense gebruiken in de kerk. De echte vraag is uiteindelijk waar mensen hun geloof werkelijk op stellen, en of ze eigenlijk wel weten wat ze geloven.

Andere strekkingen, zoals mormonen en Jehova’s zijn behoorlijk afgedwaald van de rechte leer, om niet langer op Christus te vertrouwen. Waar mormonen hun vertrouwen verlegd hebben van de Bijbel naar het boek van Mormon, en geloven dat ze ooit zelf Goden zullen zijn, hebben Jehova’s de goddelijkheid en opstanding van Christus afgeschreven, en daarmee hun eigen mogelijkheid tot vergeving en redding (immers, Jezus kon als eenvoudig mens nooit sterven voor de zonden van de gehele mensheid). Om hun dwaling bij te staan hebben de Jehova’s hun eigen bijbelvertaling gemaakt, waarin heel wat meer dan alleen artistieke vrijheid in het vertalen is gebruikt.

Hoe vind je waarheid?